Igrzyska Olimpijskie w Tokio są przełożone na lipiec 2021 r., Gdy reagują sportowcy

Haley Anderson, amerykański srebrny medalistka olimpijska w pływaniu, spędziła ostatnie tygodnie lutego, przeszukując swoją dzielnicę w Kalifornii w poszukiwaniu czegoś, co potrzebuje, aby wykonać pracę: basen pływa. „Mój basen został zamknięty, zanim odbyły się rozmowy o odkładaniu igrzysk olimpijskich z powodu Covida-19, więc było to na mnie duże stres”, mówi Andreson dobrze+dobry. „To było tak, że jeśli nie mogę znaleźć miejsca do trenowania, a Igrzyska Olimpijskie nie są przełożone, nie wiem, co zrobię."

Teraz, gdy Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl) i Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski (IPC) oficjalnie przełożyły Olimpiadę Tokio w lipcu 2021 r., Aby „chronić zdrowie sportowców i wszystkich zaangażowanych”, zawodnicy tacy jak Anderson odetchnęli dobrze zarobioną westchnienie z ulgą, że nie będą narażać życia ani życia innych przez szkolenie, podróżowanie i rywalizujące, ale to nie znaczy, że nie chronią się z wiadomości. Wydarzenia takie jak Igrzyska Olimpijskie są w życiu, a rok nie ma znaczenia, jak konieczne nie przychodzą bez fizycznej i psychicznej opłaty.

Anderson mówi, że z jej perspektywy sama niepewność sytuacji była dla niej najtrudniejsza do poruszania. Tuż przed tym, jak Covid-19 zaczęły się eskalować na poziomie krajowym, Anderson trenował z resztą USA Swimming Team w Colorado Springs. „To był dość intensywny obóz treningowy, a ja pływałem dwie godziny rano, a potem podnosiłem i robiłem trochę późnego obwodu przez 30 minut do godziny. Potem znowu pływałem dwie godziny po południu - mówi.

Wydarzenia takie jak Igrzyska Olimpijskie są w życiu, a rok nie ma znaczenia, jak konieczne nie przychodzą bez fizycznej i psychicznej opłaty.

Teraz stoi w obliczu nowej rzeczywistości: po prostu nie ma pojęcia, kiedy znów uzyska dostęp do basenu. Strata uderzyła ją szczególnie mocno, mówi, ponieważ po zdobyciu srebrnego medalu i olimpijskiego miejsca na Mistrzostwach Świata 2019 poczuła pewność siebie w Tokio. „Ponieważ w ubiegłym roku otrzymałem niektóre z moich najlepszych wyników, pomyślałem:„ Och, jakby to będzie świetne. To wszystko się dzieje i spotyka się w idealnym czasie ” - mówi Anderson.

Teraz ponad rok rozciąga się między pływakiem na otwartych wodach a jej szansą na rywalizację na igrzyskach olimpijskich.„Przerażające jest to, że nie wiemy, jak długo to potrwa” - mówi Anderson. „W normalnym roku biorę tylko około dwóch tygodni wolnego. Tak trudno jest wrócić do formy. Ale jestem po prostu podekscytowany widząc moich kolegów z drużyny i wrócę do wody, a ja nie biorę tych chwil za coś oczywistego."

Nawet ci, którzy mają dostęp do sprzętu, ponieważ odbyło się dystans społeczny, znalazły odroczenie i opóźnienie w szkoleniu rozczarowującego. Mistrz siatkówki plażowej i dwukrotny medalista olimpijski kwiecień Ross mówi, że zaledwie miesiąc temu ona i jej kolega z drużyny Alix Klineman spędzili dni na piasku i na siłowni, przygotowując się do rywalizacji. „Zwykle trenujemy na plaży rano przez około dwie i pół godziny, a potem weźmiemy się na siłownię siatkówki USA i podnosimy. Podnoszę na kolejne dwie i pół godziny, w tym również kondycjonowanie. A potem, w tym samym obiekcie, mamy fizykoterapię i trening sauny. Więc robimy to przez ponad półtora godziny. Potem wracamy do domu, a zespół i ja wykonam sesję wideo ze sobą i udostępniam notatki ” - mówi Ross.

Gdy przypadki Covid-19, Jennifer Kessy-Olympian i trenerka zarówno Rossa, jak i Klineman-Grew coraz bardziej pewni, że odroczenie jest nieuchronne. „Wiedziałem, że istnieje duża szansa, że ​​zostanie on przełożony, ale wciąż szukaliśmy pełnej przepustnicy z treningiem i po prostu przygotowujemy się do każdego scenariusza”-mówi Ross. Kiedy nadeszło oficjalne ogłoszenie, Ross mówi, że czuła się „opróżniona”, ale wiedziała również, że to właściwa rzecz. „Próbujesz owinąć swój umysł. Myślisz o tym, co powinieneś teraz robić i o całej pracy, którą wykonujemy od kilku ostatnich miesięcy. Czy to wszystko po prostu marnuje? To była trochę emocjonalna kolejka górska, kiedy to wyszło - mówi.

„Zastanawiasz się nad tym, co powinieneś teraz robić i o całej pracy, którą wykonujemy od kilku miesięcy. Czy to wszystko po prostu marnuje?„-April Ross, dwukrotny srebrny medalista olimpijski w siatkówce plażowej

Pomimo rozczarowania, Ross nie siedziała długo: mówi, że od tego czasu posprzątała garaż i zaopatrzyła go w ciężary, kupiła rower spinowy, aby nadążyć za swoim cardio, i poczuć oczywiście siatkówkę net na podwórku. „Mam mały podwórko przed moim domem i zdałem sobie sprawę, że mam starą siatkówkę do siatkówki. Więc podeszliśmy tę siatkę do siatkówki i trochę tam graliśmy ” - mówi Ross. „To nie to samo, co gra i nie możemy tak naprawdę lubimy trenować, ale fajnie jest być tam grać i mieć kontakt z piłką."

Teraz, gdy olimpiada w Tokio zostały odepchnięte dokładnie pewnego lata, Ross jest przekonany, że ona i Klineman będą mogli trenować przez 365 dni poprzedzających rywalizację jako jeszcze silniejszy, bardziej wyrównany duet. „Teraz jestem po prostu podekscytowany mną i Alix. Mamy zupełnie inny rok, aby się rozwijać, poprawić i poprawić jako zespół i myślę, że to dla nas dobre."

Colleen Quigley, dwukrotna Olimpijczyk na boisku, mówi, że na początku wahała się, by anulować igrzyska olimpijskie, ale zmieniła zdanie, gdy zdała sobie sprawę, że inni sportowcy przypominają Ross i Anderson, byli niemal niezdobnym czasem, aby uzyskać swój czas. trenować. „Bada ankietowana [przez MKOl] 25 procent sportowców olimpiadowych nie mogło w ogóle uprawiać swojego sportu, a 65 procent bardziej dotkniętych w jakiś sposób, w którym musieli zmienić rutynę”, mówi Quigley. „A potem zacząłem zmieniać sposób myślenia z bycia:„ Nie, naprawdę nie chcę, żeby to się stało ”, aby zdać sobie sprawę, że to może być najlepsza decyzja."

Przed odroczeniem trenowała z Nike Bowerman Track Club na drodze, w siłowni i na torze. Mówi, że choć ma szczęście, że jedyną rzeczą, którą musi trenować, to jej dwie stopy, pracuje sama w sobie. „Mamy 12 kobiet w naszym składzie. Wszyscy trenujemy razem i ciągle rozmawiamy - mówi Quigly. „Kiedy zapisałem się do Track Club, chciałem zespołu kobiet, z którymi mógłbym trenować każdego dnia, a kto popychałby mnie i pomógł mi stać się silniejszym, szybszym i lepszym."

Dziś rano Quigly poszła na godzinę, gdy sama słuchała podcastu zamiast rozmawiać z innymi sportowcami. Mimo to Quigly nie potrzebuje basenu ani plaży do trenowania i ma szczęście. „Kiedy widzę, że inni ludzie muszą przejść, nadal jestem bardzo wdzięczny za ilość treningu, gdy mogę to zrobić. Powiedziałbym, że to 80 procent tego, co zwykle robię - dodaje.

Rutyna Quigleya obejmuje teraz solo, fartlek na świeżym powietrzu lub sesje prędkości wzgórza oraz trening siłowy we własnym salonie. „Nie możemy chodzić na siłownię, która zwykle działałaby trzy razy w tygodniu, więc teraz robimy to w domu w naszych oddzielnych salonach z zespołami, jogi i macie jogi. Po prostu staramy się dostać ten trening siłowy… w domu."

Ponieważ jesteś WFH tak jak ci Olimpijczycy, oto lista treningów, które możesz teraz przesyłać strumieniowo, i naprawdę ważny PSA o utrzymywaniu kontaktów z ludźmi, których kochasz.