Optymiści i pesymistowie zrównoważone pary lub koszmar relacji? Trener relacji waży się

Alternatywnie, Murray mówi, optymiści mogą uspokoić pesymistów, że lepka sytuacja nie jest dokładnie końcem świata.

Optymiści równowagi i pesymistowie muszą uderzyć w relacje

Dynamika relacji optymisty i pesymistyczna to delikatny akt równoważenia. Kłopoty, mówi Murray, może pojawić się, gdy jeden partner uporczywie kwestionuje obawy lub źródła szczęścia drugiego.

„Ilekroć czyjeś pesymizm lub optymizm wydaje się być odrzuceniem drugiej osoby, tam może wydawać się toksyczne lub wyczerpujące”, mówi Murray.

Optymiści muszą unikać toksycznej pozytywności

Optymiści wolą zawsze widzieć dobro w złych sytuacjach i oferować srebrne podszewki bliskim, którzy przeżywają ciężki czas. Chociaż jest to godne pochwały, powiedzenie partnera, aby spojrzał na jasną stronę kiepskiej sytuacji, może zminimalizować ich uczucia, jeśli brakuje ci empatii i świadomości.

„Toksyczna pozytywność może sprawić, że wstydzisz się, że czujesz się z powodu czegoś” - mówi Murray. „Wiadomość jest taka, że ​​nie powinieneś się czuć źle, że musisz się z tym pogodzić. Jeśli to zawsze dynamika, osoba, która jest bardziej pesymistyczna, ostatecznie przestanie do ciebie przychodzić."

Pamiętaj o tym, o co prosi twój partner w chwili potrzeb potrzeby lub po prostu ucha, aby słuchać-pomocne, aby poczuli się widziani, gdy zwracają się do twojej pomocy lub wygody.

Pesymistowie muszą ułatwić defetoryzm

Szczerze mówiąc, nikt nie lubi poopera imprezowego. Pesymistów zwykle rozważają negatywne „co ifs” przyszłego wydarzenia. Murray mówi, że to poczucie przeczucia może obniżyć optymistę, zwłaszcza gdy są podekscytowani nadchodzącym wydarzeniem, mówi Murray. Tak więc pesymistowie muszą pamiętać, że nie stają się uporczywą wiązką terytorium defetizmu, że sprawy się zmienią na gorsze-co może wydawać się odrzuceniem radości optymistycznego partnera.

„Powiedzmy, że optymista jest naprawdę podekscytowany, a pesymista nie podziela tego emocji, jak w ogóle” - mówi Murray. „Przychodzą do stołu ze wszystkimi powodów, dla których to zły pomysł, dlaczego to nie zadziała. To może wydawać się bardzo lekceważące."

O ile twój optymistyczny partner nie poprosi o twoją radę, zwróci się do pomocy o pomocy im potencjalnych wad tego, co robią, lub jest w jakiś sposób na szkodę-najlepiej zachować swoje zastrzeżenia i pozwolić im się dobrze bawić.

To, czego potrzebują optymiści i pesymistowie, aby rozwijać się w związku

Według Murraya, wspieranie szczęśliwego, zdrowego związku między optymistą i pesymistą może być łatwiejsze, ustanawiając następujące dwa nawyki.

1. Ciekawy perspektywy drugiej osoby

Możesz nigdy nie podzielić opinii partnera na temat tego, czy szkło jest w połowie pełne, czy w połowie puste, i to jest w porządku. Murray mówi, że nadal możesz osiągnąć miejsce wzajemnego szacunku i zrozumienia.

Aby to zrobić, Murray doradza optymiści i pesymistom, aby włożyli swoje detektywowe czapki i „ciekawy” POV swojego partnera.

„Aby zbudować zdrowe relacje powstałe wokół wzajemnego zrozumienia, obie strony muszą być ciekawi, dlaczego ich partner myśli w określony sposób”, mówi Murray. „Zapytaj ich, dlaczego. Zapytaj ich, co sprawia, że ​​są podekscytowani. Zapytaj ich o to, co czują negatywnie. Niekoniecznie musisz się zgodzić, a to w porządku. Ale jeśli jesteś ciekawy, mówi swojemu partnerowi, że przynajmniej jesteś zainteresowany w tym, co mają do powiedzenia. I to zainteresowanie jest kluczem do długotrwała relacja dla każdego."

2. Buduj zaufanie emocjonalne

Ustanowienie wzajemnego zrozumienia światopoglądu może wzmocnić zaufanie między optymistą i pesymistą. Pokazując, że interesujesz się „dlaczego” za ich perspektywami pokazuje Twojemu partnerowi, że ich myśli i uczucia będą wysłuchane i zatwierdzone. Murray mówi, że tego rodzaju zaufanie emocjonalne ma kluczowe znaczenie dla długiego związku między optymistą i pesymistą.

To zaufanie, mówi Murray, może pomóc, a optymista i pesymista czują się zjednoczeni, gdy wpadają na głowy.

„Wydaje się, że ta osoba jest po mojej stronie”, mówi Murray, „i dostały moje plecy."