Co się stanie, gdy neuronauta otrzymuje uszkodzenie mózgu

Trzy lata temu, dr Barbara Lipska, straciła rozum. Była jedną z najlepszych badaczy w swojej dziedzinie, triathlonistą z kilkoma maratonami pod pasem oraz bardzo zaangażowaną żoną, matką i babcią, kiedy zarabiała na czerniaka, który rozprzestrzenił się na jej mózg. W ciągu kilku miesięcy zniknęło jej poczucie osądu, emocji, umiejętności decyzyjnych, a nawet zdolność do miłości.

dr. Lipka wyzdrowiała i, jako neurobiolog, jest teraz jednym z niewielu, którzy wiedzą, jak to jest być po obu stronach objawów spowodowanych przez schizofrenię, zaburzenie afektywne dwubiegunowe i demencja. Podaje swoje doświadczenie w swoim nowym wspomnieniu, Neuronauna, która straciła rozum.

Tutaj, dr. Lipka opowiada o pierwszej osobie relacji o tym, jak te przerażające, chaotyczne miesiące były, czego się nauczyła i co chce, aby wszyscy zrozumieli o chorobie psychicznej.

Czytaj dalej, aby zobaczyć, co się stanie, gdy neuronauna „traci umysł."

Pierwsza świadomość, że coś było naprawdę, Naprawdę zło

To dramatyczne doświadczenie rozpoczęło się w 2015 roku, kiedy nie widziałem mojej ręki. To był całkowicie normalny dzień. Skończyłem poranny trening, przejechałem 20 mil do pracy i zalogowałem się do mojego komputera. Ale gdy moja prawa ręka przesunęła się po klawiaturze,… zniknęła. Przesunąłem go z powrotem w kierunku lewej strony mojej klawiatury, a to się pojawiło. To jest dziwne, myślałem. Ale kiedy ciągle poruszałem go od lewej do prawej, ciągle znikał za każdym razem, gdy dotarł do prawej strony. Jako neuronaukowca moja pierwsza myśl była, O mój, to guz mózgu.

Ale oczywiście wydawało się to zbyt przerażające, aby mogło być prawdziwe. Moje myśli ścigały się, gdy bębniłem z kolejnego wyjaśnienia. Być może antybiotyk, na którym byłem, miał efekt uboczny, który upośledził widzenie? Przeszukałem leki i kiedy przeczytałem, że w skrajnych przypadkach może to spowodować halucynacje, poczułem falę ulgi. Więc to musi być to.

Poszedłem do swojej pracy, niedowidząc. Rozmawiałem z moimi kolegami, jakby ich twarze nie zniknęły i zachowywałem się, jakby wszystko było w porządku. Ale później, kiedy sprawiłem, że lekarz mnie zbadał, wyglądał na zmartwionego. „Musisz wejść i zrobić skanowanie”, powiedział mi. Planowałem pójść na konferencję następnego dnia o nazwie Winter Brain, która połączyła wykłady naukowe z popołudniami na nartach-i naprawdę nie chciałem tego przegapić. Ale lekarz i mój mąż przekonali mnie do odłożenia podróży o jeden dzień, aby wykonać skany. Więc zrobiłem. I oczywiście w końcu nie jechałem na nartach.

Jak to jest stracić rozum

Skany pokazały trzy guzy w moim mózgu, z których jeden krwawił w mojej lewej kory wzrokowej-co wyjaśniło moje upośledzone widzenie. Miałem operację usunięcia guza krwawienia, ale lekarze zostawili pozostałe dwa, ponieważ byli małe. Potem zacząłem promieniowanie. W przypadku wyodrębnionego guza lekarze byli w stanie zobaczyć, że czerniak, którego zdiagnozowano u mnie w 2011 roku, rozprzestrzenił się na mój mózg. Zanim zdiagnozowano mi czerniak, zdiagnozowano u mnie raka piersi w 2009 roku. Lucky Me, prawda?

Spotkałem się z mężem i dorosłymi dziećmi, abyśmy mogli zdecydować jako rodzina, co dalej. Samo promieniowanie nie było wystarczające. Jedyną opcją wydawała się być eksperymentalne badanie kliniczne z wykorzystaniem immunoterapii, które było zupełnie nowe w przypadku guzów czerniaka w mózgu. Immunoterapia innych guzów była już używana przez około rok. W przypadku immunoterapii leki są stosowane do wywołania układu odpornościowego w celu ataku na rakowe komórki czerniaka. Ale to wciąż było bardzo nowe, więc to był hazard. W końcu był to hazard, który zrobiłem.

Nie miałem pojęcia, że ​​to straciłem, ale nagle stałem się bardzo podejrzliwy wobec wszystkich. Mój mąż wydawał się przestać kochać mnie, moje wnukowie wydawały się okropne i naprawdę chciałem zwolnić mojego asystenta.

Tygodnie w leczeniu, zaczęły się dziać okropne rzeczy. Moje komórki T (wojownicy) zaatakowały każdą komórkę czerniaka w moim mózgu---było ich wiele. Okazuje się, że miałem 15 guzów w moim mózgu, a lekarze nie nauczyli się, dopóki nie znalazłem się w leczeniu immunoterapii. Mój mózg zaczął puchnąć dramatycznie, głównie w krze frontalnej, która rządzi wszystkimi wyższymi funkcjami poznawczymi i zachowaniami, które czynią nas człowiekiem: emocje, wgląd, osąd, podejmowanie decyzji, kochanie twojej rodziny-straciłem wszystko.

Oczywiście nie miałem pojęcia, że ​​to straciłem, ale nagle stałem się bardzo podejrzliwy wobec wszystkich. Mój mąż wydawał się przestać kochać mnie, moje wnukowie wydawały się okropne i naprawdę chciałem zwolnić mojego asystenta. Moim zdaniem wszyscy w przeciwnym razie był problemem, a nie ja. Byłem również bardzo uparty, odmawiając przestania działać lub zmieniać niczego w moim życiu, mimo że mózg pełen guzów. Pojechałem do pracy, mimo że miałem problem ze znalezieniem pasa bezpieczeństwa, a mój samochód uderzył w rzeczy, ponieważ drogi wydawały się węższe. Moim zdaniem pracownicy budowlani sprawili, że drogi były węższe i obwiniłem ich.

Osiągnąłem szczyt moich niewłaściwych zachowań dwa miesiące po mojej immunoterapii, kiedy zjadłem kawałek pizzy. Byłem przekonany. „Ktoś próbuje nas zatruć” - powiedziałem mojej córce. Byłem absolutnie przekonany. Potem zmusiła mnie do pójścia do lekarza, choć nadal nalegałem, żebym sam prowadził.

Co chce, aby wszyscy wiedzieli o ludziach z „chorobą psychiczną”

Mój lekarz włożył mnie na sterydy, aby zmniejszyć obrzęk w mózgu, i od razu działało, zmniejszając guzy z prędkością światła. W ciągu dwóch lub trzech miesięcy odzyskałem zdrowie psychiczne. Immunoterapia ostatecznie utrzymała mnie przy życiu, ale miała efekt uboczny, że „straciłem rozum” przez kilka miesięcy.

Po odzyskaniu zdrowia psychicznego byłem przerażony, aby pomyśleć o tym, jaki byłam wcześniej. Nie mogłem uwierzyć w sposób, w jaki traktowałem rodzinę, przyjaciół i współpracowników. I nadal jestem przerażony, ponieważ wiem, że to może się powtórzyć. W moim ciele czają się rakowe komórki czerniaka, które pewnego dnia zamieni się w więcej guzów mózgu.

Prawie wszyscy znają kogoś z chorobą psychiczną. Ważne jest, aby pamiętać, że ich działania są z powodu awarii mózgu. Nie ma to nic wspólnego z ich duszą.

Ludzie z demencją, schizofrenią lub chorobą afektywną dwubiegunową są w jakiś sposób upośledzone, których jeszcze nie w pełni rozumiemy. Podobnie jak ja, nie zdają sobie sprawy, że nagle zamieniają się w brutale lub są wymagającą, nie troszczą się lub nie kochają swojej rodziny. Jestem bardzo wdzięczny, że moja rodzina nigdy nie przestała mnie kochać. Prawie wszyscy znają kogoś z chorobą psychiczną. Ważne jest, aby pamiętać, że ich działania są z powodu awarii mózgu. Nie ma to nic wspólnego z ich duszą. Właściwie lobbuję, aby zmienić termin „choroba psychiczna” na „chorobę mózgu”, ponieważ właśnie taka jest.

Całe to doświadczenie nie powstrzymało mnie od życia; Jeśli już, zrobione jest to odwrotnie. Niecały rok po „straciłem rozum”, prowadziłem triathlon i obecnie trenuję dla kolejnego. Uwielbiam sport wytrzymałościowy. Wymagają zarówno siły psychicznej, jak i fizycznej. Musisz wytrwać. Musisz przejść do linii mety. Myślałem, że trenuję wyścigi, ale nie byłem. Trenowałem dla przetrwania. I jestem tutaj. Przeżyłam.

Jeśli szukasz więcej inspiracji, zobacz, w jaki sposób fitness pomógł olimpijskiej gimnastyczki Shannon Miller w walce z rakiem. Ponadto 4 rzeczy, które musisz wiedzieć o raku, według eksperta od narażenia toksycznego.