Czułem, że moje plecy nie zamierzały mnie zabrać. Ale aby naprawić ból pleców, musiałem zaprzyjaźnić się z moim ciałem

W ciągu najbliższych kilku miesięcy, gdy pandemia szalała, moje plecy mniej więcej wyleczyły. Ale potem przyszedł blokada fali delta, pozostawiając amerykańskie domy na pięć solidnych miesięcy. Było to konieczne, aby ograniczyć wirusa, ale z lękiem pandemii i bezczynności blokady, mój ból pleców wrócił. To było tak, jakby moje plecy mówiły wszystkie samolubne rzeczy, które mój racjonalny umysł nie głosił: „Tak, wiem, że jestem jednym z uprzywilejowanych w tym i tak, wszystko w tym sprawia, że ​​jestem nieszczęśliwy, a ja jestem odchodzić od zmysłów."

W tym czasie nie myślałem o tej nędzy jako związanej z moim bólem pleców. Ale kiedy ból zmienia się w przewlekły, po prostu patrzenie na mięśnie i stawy może nie rozwiązać problemu, mówi Tawny Kross, DPT, fizjoterapeuta w Kross Curted Care w Karolinie Północnej.

„Skumulowany efekt wymagań emocjonalnych i psychologicznych, nie tylko fizycznych, może z czasem pojawiać się”, mówi dr Dr. Kross, wskazując na problemy związane z pracą, problemy związane z relacjami, trauma, depresja, zły sen, okropna pogoda, zimna. Kiedy stres się ulega, może pojawić się w ciele. „Ból, zmęczenie lub rzeczy takie jak ataki paniki, a następnie działają jak wskazówka, aby [zmusić się do] zmniejszenia obciążeń, które stresują układ nerwowy”, mówi dr Dr. Kross.

Długie blokowanie ostatecznie się zakończyło, ale mój ból pleców nie był. Chcąc rzucić pieniądze na problem, umówiłem się na spotkanie z osteopatą. Miał otwartą, znając zachowanie i od razu go lubiłem. Powiedział mi, że mam jedną nogę nieco krótszą od drugiej, a nieco zniekształcona kręgosłup najwyraźniej zgromadziła się z czasem, co doprowadziło do problemów, które mam teraz. Aha, i prawdopodobnie ja też jestem trochę hipermobile, powiedział mi, co może prowadzić do bólu, które przychodzą i odchodzą, tylko dla kopnięć. Dał mi kompleksową rutynę ćwiczeń na poranek i wieczór: „Zrób to, nawet jeśli wypiłeś drinka”, powiedział, sprawiając, że czuję się widziany.

Oczywiście genialny, drogi osteopata nie przyjął ubezpieczenia. Moje plecy czułem się świetnie po jego zobaczeniu, ale po pewnym czasie zacząłem czuć się urażony: czy naprawdę powinienem wydać takie pieniądze, aby poczuć się funkcjonalnie?

Czułem się niemal głupio, kiedy w końcu poszedłem do innego lekarza (którego nie musiałem przekazać całej wypłaty, żeby zobaczyć). To uczucie okazało się uzasadnione, gdy pierwszą rzeczą, którą powiedziała, było to, że ból pleców jest bardzo powszechny z wiekiem! Pełniąc staranność, zapytała: „Czy masz szpilki i igły na nogach?" (Ja nie.) „Czy masz kontrolę jelit? Seksualna dysfunkcja?" (Wszystko dobrze.) W tonie trochę zbyt wesoły dla moich upodobań, ogłosiła to, że jest to „jedną z tych rzeczy” i kazała mi robić pilates.

Zapytany, czy ból pleców jest po prostu normalną częścią starzenia się, Lauren Lobert Frison, DPT, wierzchołka fizykoterapii w Michigan, wyjaśnia, że ​​dyski z naszych pleców stają się coraz mniejsze i cieńsze, a to może prowadzić do podrażnienia i bólu, szczególnie jeśli tak masz Słaba muskulatura. „Ale tylko dlatego, że masz zapalenie stawów lub zmiany zwyrodnieniowe w plecach, nie oznacza to, że musisz mieć ból”, mówi. „Starzenie się jest normalne, ale to, co nie jest normalne, gdy zaczyna się wyniszczać."

„Starzenie się jest normalne, ale to, co nie jest normalne, gdy zaczyna się wyniszczać.„-Lauren Lobert Frison, DPT

dr. Lobert Frison zaleca znalezienie lekarza, który nie sprawia, że ​​czujesz się beznadziejny. „Używanie tych słów, które sprawiają, że czujesz się kruche, że twoje ciało jest rzeczy, które nie możesz zrobić, […] promuje sposób myślenia o niepełnosprawności. Badania pokazują, że to pogarsza."

Jednym z powodów jest to, że po urazie ciało może stać się nieco nadgorliwe w bólu sygnalizacyjnym. Jeśli na przykład skrzywdzisz się podczas pochylania się na podłogę, twoje ciało może zacząć zabrzmieć alarm ból. „To nie znaczy, że nie odczuwasz bólu, ale ból cię okłamuje” - mówi dr Dr. Lobert Frison. Dobra wiadomość: idąc powoli i ostrożnie, można nauczyć przerażające ciało, że można bezpiecznie poruszać się ponownie.

Po wyjściu z gabinetu lekarskiego udało mi się skierować skierowanie do fizykoterapii, uznając, że nie może zaszkodzić zakupom. Ten facet nie był jak mój uroczy osteopata, przynosząc energię pielęgniarki szkolnej zmieszanej z trenerem Crossfit. Po przetestowaniu mojego odruchu za pomocą małego młotka spędził następne 20 minut, zmając się z ćwiczeniami, uniesionymi prosto ze szkła na siłowni. Tak bardzo nienawidziłem zajęć na siłowni, wciąż mam o tym stres, a oto ten marzenie w przebudzeniu życia.

Nienawidzące ćwiczenia okazały się skuteczne, ale w ciągu najbliższych kilku miesięcy zacząłem czuć się, jakby moje plecy miały własne życie, bóle przychodzi i nadejdzie w sposób, który wydawał się niezwiązany z tym, co robiłem.

Sfrustrowani się grzebaniem w ciemności, czułem się coraz bardziej rozdrażniony, dopóki pewnego dnia się obudziłem i nie wykonałem ćwiczeń. Dzień zamienił się w tydzień, a potem w dwa i trzy. To, co robiłem, nie działało i czułem się coraz bardziej zły na swoje ciało za to, że nie funkcjonowałem prawidłowo. Zatrzymanie byłoby przynajmniej przerwą, jeśli nie z bólu, to przynajmniej z porażki.

„Jeśli chcesz, aby twoje ciało coś zrobiło, a jeśli nie zachowuje się tak, jak chcesz, to absolutnie postrzegasz to jako zdradę”, mówi dr Dr. Kross. Wyjaśnia, że ​​Overachiever mogą odczuwać potrzebę „przepchnięcia się”, podczas gdy ich ciała krzyczą na nich, aby zwolnić. Ale dr. Kross ostrzega przed przypisaniem winy: „Właściwie chodzi o to, że ciało cię zdradza, a bardziej, że próbuje cię kochać."

„W rzeczywistości chodzi o to, że ciało cię zdradza, a bardziej, że próbuje cię kochać.„-Tawny Kross, DPT

Nic dziwnego, że uczucie wojny z moimi plecami oznaczało, że wkrótce było to w gorszym stanie niż kiedykolwiek. Zdesperowany, poszedłem zobaczyć się z innym fizjoterapeutą zalecaną przez przyjaciela. Kiedy spędziła godzinę badając moje plecy i biodra, prosząc mnie o zrównoważenie, zginanie i poruszanie palców, ustaliła, że ​​problemem był L5 kręgi w moim dolnym kręgosłupie. Po zagłębianiu się w biodra rękami i łokciami wręczyła mi małą piłkę terapeutyczną i pokazała, jak się masować. Powiedziałem jej, jak jestem sfrustrowany, a ona wydawała się rozumieć, że najbardziej potrzebowałem, aby poczuć się jak pewną kontrolę. Opuściłem jej biuro z jedną prostą instrukcją: „Przenieś swoje ciało. Każdy ruch."

Agencja! Samocena! Co za koncepcja. Po raz pierwszy od lat nie miałem zestawu ćwiczeń. To sprawiło, że mogłem myśleć o tym, czego naprawdę chciałem. Zawsze kochałem jogę, ale wszyscy powiedzieli mi, że nie zbuduje potrzebnej siły. Ale to właśnie chciałem zrobić!

Więc zrobiłem. Po powrocie na matę jęknąłem z powodu utraty elastyczności, ale czułem się świetnie. W następnych tygodniach wydarzyło się coś cudownego: moje plecy w końcu zaczęły się poprawiać.

***

Moje pierwotne obrażenia pleców nastąpiły ponad trzy lata temu-należy go wyleczyć. Moje ciało może się oderwać od bólu ze strachu lub stresu, lub może to być poślizgnięcie się dysku-tak myślał ostateczny fizjoterapeuta, ale jeśli nie mam wystarczającego bólu, aby uzasadnić zastrzyki (nie jestem), jest jest, jest jest Niewiele uwagi w obrazowaniu diagnostycznym.

dr. Lobert Frison mówi, że powinieneś zachować ostrożność w MRI, aby uzyskać niespecyficzny ból dolnej części pleców: „Jest wielu ludzi z okropnymi MRI, którzy nie odczuwają bólu pleców. Jest też wielu ludzi z MRI, które wyglądają całkiem nieźle, które mają straszny ból pleców ”, mówi-przyczyna i efekt nie zawsze są jasne, cięcie. Ścieżka leczenia też nie zawsze jest oczywista, jak pokazano nowe badania dotyczące tego, w jaki sposób trauma informuje o tym, jak doświadczamy bólu. Dobrą rzeczą jest to, że niezależnie od tego, co może pokazać twój MRI, nikt nie jest skazany na życie.

Cały czas robię jogę, ponieważ moje ciało wydaje się to kochać. Używam małej piłki terapeutycznej do pracy na mięśniach, a czasem wykonuję ćwiczenia, które dał mi osteopata. Noszę plecak zamiast torebki i pracuję przy biurku, a nie w łóżku. Chodzę miejsca. Zeszłego lata zacząłem pływać na zewnątrz i trzymałem się go przez zimę-zimna woda uspokaja wszystko, w tym moje plecy. Życie ogólnie jest o wiele lepsze. Nadal mam ibuprofen w mojej torbie, ale biorę to o wiele mniej.

Moje plecy nie są idealne-to głównie gdzieś pomiędzy dobrym a dobrym, ale teraz jest inaczej, kiedy jesteśmy w tej samej drużynie. Zamiast myśleć o moich plecach jako o próbach mnie zabić, staram się słuchać, czego ode mnie chce. Czasami mówi mi, żebym odpoczywał i często mówi mi, że chce się poruszyć. Zamiast wzdychać i wyciągnąć arkusz ćwiczeń, zadaję sobie pytanie: „Jaki ruch byłby teraz dobrze?”A potem to robię.