W tym momencie zdałem sobie sprawę, że jestem niepełnosprawny. I to było na zawsze.
Samoroziemność była ścieżką, którą poradziłem sobie z nową częścią mojej skrzyżowości jako czarna niepełnosprawna kobieta. Mówienie przyjaciołom, rodzinie i wyznawcom, że jestem niepełnosprawny, stało się potężne. Użyłem go jako sposobu na edukację osób z widocznymi i niewidocznymi niepełnosprawnością. Kiedy nieznajomy zaczepia mnie za parkowanie w miejscu ADA, podzielam to, że nie wszystkie niepełnosprawności wyglądają tak samo. Kiedy dostaję paskudne spojrzenie na lotnisko, kiedy wstępnie zapisuję się z innymi osobami niepełnosprawnymi, przypominam ludziom, że niepełnosprawność to nie tylko korzystanie z urządzenia wspomagającego. Kiedy firma lub marka traktuje mnie niesprawiedliwie ze względu. Poprzez rozmowy, panele, a nawet ten artykuł (który napisałem zaraz po zwolnieniu z pogotowia), używam głosu, aby pokazać, że osoby niepełnosprawne i dumy żyją codziennie.
Miesiąc dumy niepełnosprawnej minął i zniknął. Ale zachęcam do codziennego podejmowania działań w celu podnoszenia i wspierania społeczności niepełnosprawnych, nie tylko w ciągu jednego miesiąca. Oto moje przedmioty dla ludzi, którzy chcą kontynuować sojusz i wsparcie społeczności osób niepełnosprawnych:
Przede wszystkim podnieś nas i wzmocnij nasze głosy, ponieważ jesteśmy odpowiedzialni za podnoszenie się 24/7. Jako czarna niepełnosprawna kobieta nieustannie opowiadam się za godzinami wizyt, testów, leczenia i bólu, który wierzył podczas moich wielu podróży na pogotowiu. Progresywne niepełnosprawności, które mam czasami przetestować, ale nadal znajduję sposób, aby iść naprzód z moją ciągle zmieniającą się tożsamością niepełnosprawną.
Duma jest czymś, co odnajdujemy poprzez wytrwałość. Przez przeoczenie. Patrzył i źle zrozumiał. Bycie w stanie rozwijać się każdego dnia w społeczeństwie, które tak naprawdę nie jest dla nas zaprojektowane, jest ogromnym źródłem dumy. Jestem dumny z tego, że jestem wyłączony. Z dumą używam mojego głosu. Mam zaszczyt opowiedzieć moją historię w nadziei na więcej miłości, wsparcia, współczucia i rzecznictwa dla mojej społeczności.