Nieoczekiwana radość z bycia singlem podczas pandemii koronawirusa

Ilustratorka z Los Angeles, Daniella Batsheva, 30,Zgadza się, że istnieją pewne introspektywne korzyści, które w szczególności samotni ludzie mogą cieszyć się więcej w tym czasie, ale przede wszystkim mówi, że po prostu ma teraz większe obawy, niż status jej związku. „Moje obecne momenty na dół są powiązane ze stanem świata, więc nie potrzebuję stresu w związku” - mówi Batsheva.

Jeśli jesteś singlem podczas Coronawirusa, po prostu nie ma presji, aby dostać się do związku z następujących przyczyn

Ponadto, zdaję sobie sprawę, że większość ludzi doświadcza podobnego życia, nawet ci, którzy są w szczęśliwym związkach, nie mają takiego samego rodzaju kamieni milowych, które otwierają się na negatywne skutki pułapki porównawczej. Jasne, inni ludzie wciąż są w szczęśliwych związkach z niektórymi nawet o ślubie i kontynuowaniu życia na różne sposoby, ale od czasu, powiedzmy, college Frenemy prawdopodobnie nie publikuje opowieści na Instagramie o ustalaniu odrzutowców do Cancun, aby uzyskać romantyczne długie Weekend z jej idealnym s.O., Możesz być mniej skłonny do angażowania się w dowolną podświadomą grę caspup.

Jeśli jesteś singlem podczas Coronawirusa, po prostu nie ma presji, aby dostać się do związku z następujących przyczyn. Zwłaszcza gdy sam związek oznaczałby osiedlenie się lub w inny sposób nie byłby świetnym meczem.

Czego nauczyłem się teraz być singlem

Ostatnim razem, gdy byłem w związku, mieszkając w domu moich rodziców w New Jersey, miałem 21 lat, miałem niską samoocenę, brak kontroli emocjonalnej i prawie żadnych przyjaciół, którzy nadal mieszkali lokalnie. Okropny chłopak czuł się wówczas lepszy niż żaden chłopak, ale bycie singlem podczas koronawirusa podkreśliło mi, jak źle się myliłem.

I ostatnim razem, gdy byłem w okresie związku, miałem 28 lat, żyłem na Brooklynie, i był to zdrowy związek, o którym nigdy nie pomyślałem. Kochałem go, a on był moim najlepszym przyjacielem, więc kiedy go zakończył znikąd, byłem zszokowany i złamany.

Częścią tego, co zasmuciłem, było również zrzucanie harmonogramu, który działał zgodnie z moim stale gadającym zegar biologicznym. Wprowadziliśmy się razem, gdy miałem 29 lat, a potem się ożeniliśmy, mieliśmy dzieci, zjeść garść lasagne i umrzeć stare i szczęśliwe. Kiedy to się upadło, potrzebowałem zapasowej osi czasu i szybko go zrobiłem: samodzielnie umówiłem się na Paryż przed moimi 29. urodzinami, wróciłem szczęśliwy, spełniony i gotowy na pełny związek z moim nieuniknionym mężem. Idealne, bezbłędne, kocham to.

Tyle że jestem kwietniowym dzieckiem i nigdy nie wsiadłem do tego lotu do miasta światła. Dzięki, Covid-19.

Mimo to, w dniu, w którym miałem wrócić do Nowego Jorku z podróży do Paryża, którego nigdy nie wziąłem, miałem moment a-ha na temat mojej wielkiej harmonogramu nieudanego planu. Nie mogłem być obecny w żadnym związku-nawet obiektywnie złe, kiedy miałem 21-boa, mogłem tylko spojrzeć w przyszłość.

Nie wiedziałem, czego chcę najbardziej, i nie wiem, czy kiedykolwiek bym tego zidentyfikował, gdybym nigdy nie był zmuszony do bycia samotnym i singlem.

Rozwinąłem niepokój w moim ostatnim związku, czy kochał mnie tak samo jak coś, czy ktoś inny, czułem, że nie wystarczy mu, i próbowałem się zmienić, aby spotkać się z nim tam, gdzie był emocjonalnie. Ostatecznie jednak żadne z moich zmartwień ani zmian priorytetu I poszukiwany najbardziej. Nawet nie wiedziałem, czego chcę najbardziej i nie wiem, czy kiedykolwiek zidentyfikowałbym tę śmiertelną wadę w naszej dynamicznej jeden Być sam i samotna.

Cieszę się, że jestem teraz singlem dla łaski, którą dano mi zrelaksować się w sprawie romantycznych oczekiwań, tak jak te, na które Babcia była poddawana, i dalsze zrozumienie mojego związku ze sobą. Jestem podekscytowany, że po raz pierwszy w życiu czuję się jak cała osoba zamiast chodzenia, gadania, trzęsącego się inkubatora. To nie jest dobroć, na jaką sobie pozwoliłem.

To powiedziawszy, nie zamierzam pozostać singlem na zawsze. Byłbym otwarty na rozmowę z romantyczną perspektywą, jeśli okazuje się, ale nadal jestem wdzięczny, że kochanie siebie jest obecnie moją jedyną romantyczną odpowiedzialnością.