Zresztowanie urządzenia może zainspirować * główny * wzrost emocjonalny-w każdym wieku

Nie byłem pewien, czy się ze mną kłóci, ale w noc przed polecie. Zostawmy iPada.„Byłem naprawdę zadowolony, ale wewnętrznie zastanawiałem się, czy może też polegałem na iPadzie. Jak poradzimy sobie z lotem o czterech i pół godziny, a następnie od dwóch i pół godziny jazdy samochodem? Może w końcu powinniśmy przynieść iPada, myślałem. Tylko dla samolotu.

Kiedy zasugerowałem przyniesienie iPada „na wszelki wypadek”, moja córka powiedziała coś, czego nigdy nie mogłem przewidzieć: „Mama, nie chcę go przynosić do samolotu, ponieważ będę wiedział, że jest tam cały czas, a ja” pomyśl o tym.„(Z ust niemowląt!) Uznałem, że jej obserwacja jest dość mądra i miałem nadzieję, że zostawiliśmy urządzenie. Zaskoczenie-z kilkoma zabawkami i książkami, nasz lot bez gadżetów poszedł dobrze.

Moja słodka, wrażliwa córka została ranna i wróciliśmy do naszego pokoju ze łzami w oczach.

Krótko po osiedleniu się na odosobnieniu poznaliśmy inne dziecko. Moja córka dołączyła do niej, a kiedy podniosła się, by życzyć gwiazdom, drugie dziecko powiedziało mojej córce: „Chciałbym, żebyś tu nie było.„Moja słodka, wrażliwa córka została ranna i wróciliśmy do naszego pokoju ze łzami w oczach. Rozmawialiśmy o jej zranionych uczuciach, dałem jej mnóstwo uścisków i zapewniłem ją, że czasami dzieci mówią niemiły rzeczy, ale to nie znaczy, że są źli ludzie.

Następnego ranka to samo dziecko popchnęło Lettie-Lettie, które nie mogło jeszcze pływać!-do basenu. Wyciągnęliśmy ją natychmiast i na szczęście była fizycznie bezpieczna. Jednak emocjonalnie była tak opracowana, że ​​ustabilizowanie się i normalne oddychanie zajęło jej solidne trzy godziny. Tej nocy położyłem się obok niej w łóżku i zapytałem, jak się czuje. Powiedziała: „Mamo, myślałem o tym, dlaczego nie mogłem wyzdrowieć po zepchnięciu do basenu. To dlatego, że nie miałem iPada. Zwykle po prostu poszedłem na iPada, ale tym razem nie miałem nic, co mogłem mnie rozproszyć, więc musiałem to wszystko poczuć."

Po prostu musiałem to wszystko poczuć. Słowa mnie ogłuszyły. Następnie zapytała: „Jak długo to uczucie będzie w ostatnim czasie myśleć o iPadzie?„Wyjaśniłem, że jest w wycofaniu się, co wiąże się z poczuciem uzależnienia od zwyczaju użycia czegoś. Kiedy uczucie opuszcza twoje ciało, tworzy tęsknotę za przedmiotem. „Poczujesz to coraz mniej każdego dnia” - powiedziałem jej. „I możesz użyć innych rzeczy do walki, czytania, gry-pomóc ci w twoich uczuciach."

Więc każdej nocy w ciągu następnego tygodnia zameldowaliśmy się ze sobą, aby zobaczyć, jak sobie radzi. I za każdym razem Lettie mówiła mi, że myślała o swoim iPadzie, a bardziej wraca do zdrowia po zranionych uczuciach. Jej oczy oświetlałyby się, gdy przypomniała sobie szczęśliwy moment na lunchu, albo śmiała się, opowiadając mi coś głupiego, co się wydarzyło. Sama, bez iPada, by ją rozproszyć, stała się obecna i zginąła się ze swoimi doświadczeniami.

Jeśli damy dzieciom narzędzia do rozmowy o swoich uczuciach, mogą one opracować umiejętności, aby pomóc im poradzić sobie.

Ostatniego dnia rekolekcji powiedziała mi: „Mamo, nigdy więcej nie chcę widzieć tego iPada.„Ona też to miała na myśli. Od tej podróży Lettie wymieniła swojego iPada na książki-czytamy od chwili, gdy budzi się do czasu, gdy idzie spać. Właściwie obie moje córki zrezygnowały z elektroniki i sprawia, że ​​moje serce czuje się pełne, słysząc, jak bawią się razem, tworzą historie i ciesząc się chwilą.

Ta historia nauczyła mnie, że jeśli poprowadzimy nasze dzieci i damy im narzędzia do rozmowy o swoich uczuciach, mogą one opracować umiejętności, aby pomóc im poradzić sobie. Lettie postanowiła zostawić iPada. Zdecydowała się zidentyfikować i doświadczyć swoich uczuć. I postanowiła je popracować, zamiast je zakopać. To jest dokładnie proces, nad którym pracujemy w klasie, a ta praktyka miała głęboki wpływ na moje życie-a teraz na całą moją rodzinę.

Znana z przekształcania New Yorkers i Los Angelenos jej magicznym, praktycznie niewytłumaczalnym treningiem, klasa Taryna Toomeya, Taryn jest w głębokiej podróży duszy, aby stać się jedną z przeszłością i otwierać się na wyższy cel i większe spełnienie. Klasa Taryn Toomey jest obecnie w Nowym Jorku, Los Angeles, Vancouver, Greenwich, CT i Hamptons-z planami rozszerzenia i wprowadzenia magii do dużych miast na całym świecie.