Wojsko może być hodowlą zaburzeń odżywiania, a żołnierze mają wiele barier w uzyskaniu pomocy

Dla tych, którzy próbowali szukać interwencji medycznych, ochrona ubezpieczeniowa jest główną barierą dla opieki jakościowej. Tricare, program opieki zdrowotnej dla umundurowanych członków serwisu, emerytów i ich rodzin, obejmuje leczenie zaburzeń odżywiania, ale zwolennicy leczenia zaburzeń odżywiania utrzymują, że nie jest wystarczająco ekspansywne i trudno jest znaleźć centra leczenia i terapeutów, którzy zaakceptują ubezpieczenie Tricare ubezpieczenie. Ponadto zwolennicy twierdzą, że strach przed zwolnieniem pozostawia personel wojskowy cierpiących w ciszy.

W przyszłym miesiącu Kongres dokona przeglądu H.R.2767, Ustawa o zaburzeniach wspierających odżywianie poprzez niezbędną ekspansję (serwowanie). Serv Act zwolenników szerszego zasięgu leczenia zaburzeń odżywiania dla członków służby i ich rodzin. Ustawa proponuje również lepsze środki przesiewowe, aby dowódcy i dostawcy usług medycznych są bardziej przygotowani do plas. Chociaż proponowana polityka jest zachęcająca, jest to jeden kawałek złożonej zagadki. Istnieją znaczne problemy związane z dostępem, ale normy kulturowe zaostrzają ryzyko związane z zaburzeniami odżywiania wśród personelu wojskowego, mówi Katrina Velasquez, Esq, założycielka i zarządzanie dyrektorem Center Road Solutions, firmy publicznej, która współpracuje z Koalicją Zaburzeń Odżywiania w celu zbadania w celu zwiększenia zaburzeń odżywiania jako priorytet zdrowia publicznego na Kapitolu. „Dowódcy oficerowie zostali naprawdę dobrze przeszkoleni w zapobieganiu samobójstwom, ale istnieje prawdziwy brak wykształcenia wokół tego, czego szukać pod względem oznak, że ktoś może mieć zaburzenie odżywiania”, mówi. Wynika to pomimo faktu, że niektóre aspekty życia wojskowego mogą służyć jako minę lądowe wizerunku ciała, narażając członków służby na zwiększonym ryzyku.

Życie wojskowe może prowadzić do wyższego ryzyka nieuporządkowanego jedzenia

Armia Stanów Zjednoczonych ma standardy składu ciała, które nakazują, ile żołnierz powinien ważyć się w zależności od płci, wzrostu i wieku. Oznacza to, że aktywni członkowie usług muszą zachować określone wymagania dotyczące wagi, aby utrzymać pracę. Chociaż zrozumiałe jest, że żołnierze muszą fizycznie wykonywać swoje obowiązki, niektórzy eksperci twierdzą, że wymagania dotyczące składu ciała są przestarzałe. Zastosowania opierają się na wskaźniku masy ciała (BMI), standardu opracowanego w latach 30. XIX wieku, które pierwotnie zamierzały śledzić poważne zmiany utraty wagi, nie znacznik ogólnego zdrowia.

Ponadto wymagania zostały pierwotnie wprowadzone w latach 40. XX wieku, zmienione tylko nieznacznie w 2002 r. Ale BMI jest nadal podstawową rubryką do ustalenia, kto jest odpowiedni do serwowania. Oprócz tego, że jest przestarzałym sposobem na określenie czyjegoś zdrowia, Velasquez mówi, że każda praca ze szczegółowymi wymaganiami fizycznymi może narazić kogoś na ryzyko nieuporządkowanego jedzenia.

Mimo to istnieje wyraźna różnica między świadomością wymagań dotyczących wagi a obsesją, Johanna Kandel, założycielka Sojuszu ds. Zaburzeń odżywiania, wyjaśnia. Według Raya Baskerville, terapeuty AI Pono Maui, który zapewnia żołnierzom i weteranom leczenie zaburzeń odżywiania, jeśli przemyślenia członka służby na temat masy ciała wpływają na to, jak żyją życiem, i nie są już w stanie robić tego, co chcą robić W zdrowy sposób prawdopodobnie przekształci się w niezdrowy związek.

Przesłuchanie myślenia żołnierza i postawy wokół wagi jest niezwykle ważne, ponieważ pomimo stereotypów wygląd fizyczny nie jest wskaźnikiem zaburzeń odżywiania. „Istnieje przekonanie, że ktoś z zaburzeniami odżywiania musi wyglądać kruchy i słaby, ale ktoś może wyglądać doskonale na zewnątrz, ale wewnętrznie walczy” - mówi Kandel. Innymi słowy, żołnierz może wyglądać silnie, a nawet spełniać wymagania dotyczące składu ciała, ale nadal żyć z aktywnym zaburzeniem odżywiania.

Właśnie dlatego Velasquez i Kandel twierdzą, że lepsze praktyki badań przesiewowych-albo takie, ponieważ obecnie nie ma dla aktywnego personelu-są kluczowe. Według artykułu opublikowanego w czasopiśmie Amerykański lekarz rodzinny, Dostawcy medycyny mogą sprawdzać pacjentów pod kątem zaburzeń odżywiania poprzez fizyczne wyniki (takie jak niski wskaźnik masy ciała, problemy trawienne, zmiany skóry, brak miesiączki i powolne działanie serca), a także pytania psychiczne. Może to obejmować zapytanie pacjenta, czy uważają, że powinny być dietetyczne, czy ich nawyki żywieniowe się zmieniły i to, jak się czują o swoim ciele. Kandel twierdzi, że wojskowym dostawcom medycznym muszą być nauczani zarówno tych fizycznych, jak i psychologicznych. „Ważne jest nie tylko poleganie na wskaźniku masy ciała, aby wskazać, czy ktoś ma zaburzenie odżywiania, ponieważ nie ma jednego rozmiaru, który pasuje do wszystkich [rubryki]” - mówi. „Pokaz powinien również brać pod uwagę masę mięśni, a także włączenie pytań psychologicznych, takich jak to, jak ktoś czuje się o swoim ciele, a jeśli doświadcza depresji lub lęku."

„Ludzie, którzy są bardzo zdyscyplinowani i dobrzy wyznawcy reguł, tworzą wielkich żołnierzy. Ale są to również cechy osobowości, które można powiązać z perfekcjonizmem i potrzebą kontroli.„-Johanna Kandel, Sojusz na rzecz zaburzeń odżywiania

Oprócz utrzymywania wymagań dotyczących wagi wszyscy trzej eksperci twierdzą, że wielu żołnierzy często znosi uraz, jak podczas rozmieszczenia-co może również narażać ich na zwiększone ryzyko zaburzenia odżywiania. Jest to szczególnie istotne, ponieważ według U od 10 do 20 procent członków służby doświadcza zespołu stresu pourazowego (PTSD).S. Departament Spraw Weteranów. „Istnieje wyraźny związek między traumą a zaburzeniami odżywiania” - mówi Velasquez. „Obejmuje to zespół stresu pourazowego, a także wojskowy trauma seksualna."

„Powodem, dla którego istnieje tak ogromne zdarzenie w zaburzeniach odżywiania wśród ludzi, którzy przeżyli traumę, jest to, że jest to mechanizm radzenia sobie z nieprzystosowaniem” - mówi Kandel. „Ludzie, którzy doświadczyli traumy, [czasami] używają nieuporządkowanego jedzenia jako sposobu na ucieczkę i uzyskanie kontroli."

Ta walka o kontrolę wykracza poza personel wojskowy, który doświadcza traumy. Małe badanie opublikowane w International Journal of Eating Disorders znalazł związek między kontrolą a nieuporządkowanym jedzeniem, coś, w czym badano Dziennik leczenia i zapobiegania również. Kandel mówi, że kultura wojskowa często przyciąga ludzi, którzy dobrze reagują na elementy regimentacji. „Ludzie, którzy są bardzo zdyscyplinowani i dobrzy rellowers, tworzą wielkich żołnierzy”-mówi. „Ale są to także cechy osobowości, które można powiązać z perfekcjonizmem i potrzebą kontroli."

Z drugiej strony Baskerville wskazuje, że wielu członków służby może czuć, że brakuje im kontroli, ponieważ część życia wojskowego polega na przestrzeganiu ścisłych zasad. „W zależności od charakteru zaburzeń odżywiania często istnieje element kontroli” - mówi. „Osoba z zaburzeniami odżywiania może nie mieć kontroli nad zewnętrznymi aspektami swojego życia, więc zwracają się do restrykcyjnych sposobów kontrolowania tego jednego aspektu."

Baskerville, Kandel i Velasquez twierdzą, że wiele czynników może przyczynić się do nieuporządkowanego jedzenia-nie jest to proste. Mimo to utrzymanie wymagań dotyczących składu ciała, narażenie na uraz i brak kontroli to wszystkie czynniki, które narażają żołnierzy na zwiększone ryzyko.

Żołnierze napotykają znaczące bariery podczas szukania pomocy

Jeśli żołnierz z zaburzeniami odżywiania chce szukać pomocy, nie jest to łatwe. Niestety zaburzenia odżywiania mają ciężkie piętno. Wielu uważa, że ​​stan ten jest oznaką osłabienia i bezradności dwóch charakterystyk w sprzeczności z typową mentalnością żołnierza, mówi Velasquez. „Ze względu na wstyd, który często jest elementem zaburzenia odżywiania, istnieje duża podatność na podejście [dowódcy] i poprosić o pomoc” - mówi Baskerville. „Naprawdę musiałoby tam być dużo zaufania."

Istnieje inny czynnik komplikujący: zgodnie z polityką Departamentu Obrony członkowie służby, którzy mają zaburzenie odżywiania, mogą zostać skierowane do rady oceny medycznej, co może spowodować dyskwalifikowanie medyczne do służby. Według danych DoD z 2013 do 2017 r. Kandel mówi, że strach przed utratą zatrudnienia-praca, która często jest misternie związana z poczuciem siebie jest ogromną barierą w poszukiwaniu pomocy. „Zdecydowanie otrzymaliśmy telefony od żołnierzy, którzy zostali zwolnieni [z] z powodu zaburzeń odżywiania” - mówi.

Kandel dodaje, że wielu żołnierzy nazywa sojusz na rzecz zaburzeń odżywiania, aby uzyskać porady na temat proszenia o pomoc bez utraty pracy. „To trudne pytanie, ponieważ jest to bardzo realna konsekwencja” - mówi Kandel. „Staramy się edukować ich na temat tsunami fizycznych i psychologicznych konsekwencji nie szukania pomocy, co może nadal skutkować opuszczeniem wojska.”Na przykład Kandel twierdzi, że istnieje związek między zaburzeniami odżywiania a samobójstwem, więc opowiadają się za członkami służby, aby przekazać swoje zdrowie ponad karierę. „To niesprawiedliwe, że żołnierze muszą podjąć decyzję między dobrostanem a utrzymaniem pracy”-dodaje.

Sharon Silas, dyrektor opieki zdrowotnej dla U.S. Rządowe Biuro Odpowiedzialności, pomogło opracować raport dla Kongresu na temat zaburzeń odżywiania w wojsku. Silas twierdzi, że Tricare obejmuje szereg opcji leczenia zaburzeń odżywiania, w tym hospitalizację szpitalną (dla osób z zagrażającymi życiu warunków), leczenie mieszkalne, częściowe leczenie hospitalizacyjne (sześć godzin leczenia dziennie, pięć do siedmiu dni w tygodniu) i Intensywny program ambulatoryjny (trzy do pięciu godzin terapii, dwa do sześciu dni w tygodniu). Chociaż te oferty wydają się obszerne, nie są one powszechnie dostępne. Silas i jej zespół stwierdzili, że połowa z 166 obiektów leczenia zaburzeń odżywiania, które akceptują Tricare, koncentruje się w pięciu stanach (a tylko 32 z 50 stanów ma obiekty, które akceptują Tricare). To pozostawia żołnierzy w wielu stanach poza opcjami. Ponadto Velasquez twierdzi, że Tricare nie obejmuje dostępu do dietetyków specjalizujących się w nieuporządkowanym jedzeniu, usługa ma kluczowe znaczenie dla przezwyciężenia niezdrowych relacji z jedzeniem.

Sojusz na rzecz zaburzeń odżywiania Regularnie odbiera telefony o walce o znalezienie obiektów leczenia i terapeutów, którzy akceptują Tricare, mówi Kandel. „Znajdujemy się na Południowej Florydzie, miejscu, które jest bardzo skoncentrowane z dostępem do specjalistów od zaburzeń odżywiania. Ale spośród wszystkich terapeutów w okolicy tylko jeden akceptuje Tricare.„Powodem tego, mówi, jest to, że terapeuci i inni specjaliści od zaburzeń odżywiania uważają, że ubezpieczyciel jest trudny do pracy. „Słyszałem od terapeutów, którzy czekali dwa lub trzy lata, aby zwrócić zwrot z Tricare za swoje usługi” - mówi Kandel. Z tego powodu wielu odmawia przyjęcia tego rodzaju ubezpieczenia.

Rodziny wojskowe mają jeszcze większe bariery dostępu. Obecnie Tricare nie obejmuje leczenia zaburzeń odżywiania dla osób pozostających na utrzymaniu wojskowym w wieku powyżej 21 lat, co jest punktem bólu, który ma nadzieję, że Ustawa o złagodzeniu poprzez rozszerzenie ubezpieczenia na beneficjentów bez ograniczeń wiekowych. „Pewnego dnia mieliśmy telefon od kobiety, której mąż jest rozmieszczony. Ma zaburzenie odżywiania, ale ponieważ ma ponad 21 lat, Tricare nie obejmuje dla niej żadnego leczenia ” - mówi Kandel.

Velasquez mówi, że oprócz szerszego zasięgu, wczesnego treningu identyfikacyjnego dla lekarzy, terapeutów i dietetyków pracujących z członkami służby. „Podczas pandemii mieliśmy wzrost telefonów od dietetyków w armii, prosząc o zasoby szkoleniowe o sposób pracy z klientami z zaburzeniami odżywiania, ponieważ jest to coś, co widzi bardziej w ciągu ostatniego roku, i nie zrobili tego została przeszkolona do ich leczenia ” - mówi.

Velasquez mówi również, że potrzebujemy większego zainteresowania i finansowania na badania wokół tego tematu. „Istnieje ogromny brak danych” - mówi. Jest to ważne, wyjaśnia, ponieważ bez odpowiednich danych określających, ilu członków serwisu i ich rodziny doświadcza nieuporządkowanego jedzenia, trudno jest uchronić zasady, które bezpośrednio im pomogłyby.

Siły zbrojne Stanów Zjednoczonych wyjaśnia, że ​​zaciągnięcie wymaga pewnych poświęceń. Żołnierze wiedzą, że te poświęcenia mogą obejmować rozmieszczenie i walkę. Jednak bycie na wojnie z własnym ciałem nigdy nie powinno być ofiarą.

Oh cześć! Wyglądasz jak ktoś, kto kocha bezpłatne treningi, rabaty dla najnowocześniejszych marek odnowy biologicznej i ekskluzywne dobrze+dobre treści. Zarejestruj się w Well+, nasza internetowa społeczność wellness i natychmiast odblokuj swoje nagrody.