Najważniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiłem dla mojej samooceny, było przestanie nosić spodnie

Powiedziałem to mamie, a ona w końcu powiedziała: „Cóż, dlaczego nie przestaniesz nosić spodni?„To było takie proste rozwiązanie, ale tak naprawdę nigdy wcześniej tego nie rozważałem. Wydawało się, że to naprawdę dziwna i dramatyczna rzecz: czy osoba może naprawdę przestać nosić spodnie?

Okazuje się, że możesz i może to zmieniać życie. Pod koniec dziesiątej klasy oficjalnie postanowiłem zerwać z spodniami. Gdyby to się nie udało, pomyślałem, że zawsze mogę wrócić do noszenia-nie była to rodzaj decyzji, której nie mogłem cofnąć.

Chociaż zajęło mi to chwilę, aby to uświadomić, naprawdę tak robię nienawidzić spodnie z pasją. Nienawidzę sposobu, w jaki sprawiają, że moje nogi wyglądają krótko w porównaniu do mojego tułowia, Danny Devito przebrany za MR. Ziemniaczana głowa. Nie mogę też znieść uczucia i dźwięku wcierania materiału między moimi udami. Ale ponad to po prostu nigdy nie czuję się w nich fizycznie.

W czasach, odkąd po raz pierwszy przysięgałem spodnie, ja Posiadać zainspirowano go do kolejnego strzału. Jednak za każdym razem eksperyment zakończył się, gdy płaczę w szatni. Może to psychosomatyczne-wiążę trudny okres mojego okresu dojrzewania z rodzajem odzieży, co wywołuje niepokój. A może po prostu nie jestem typem osoby, która miała mieć obszerną kolekcję dżinsów lub łabędź w spodniach o wysokiej twarzy jak francuska dziewczyna.

Więc do dziś, 10 lat później, noszę sukienki i spódnice wyłącznie (oprócz spodni i legginsów treningowych). Tak, to niekonwencjonalny wybór i nieco ogranicza moje opcje stroju, ale ostatecznie sprawia, że ​​czuję się dobrze ze sobą i moim ciałem. Mój zakaz spodni jest w zasadzie filozofia Marie Kondo w akcji: wypełnij swoją szafę tylko rzeczami, które wywołują radość i zostaw resztę.

Mając wokół siebie bursztynowy kryształ, możesz mieć moce wzmacniające zaufanie lub możesz wypróbować te wskazówki od Iskra Lawrence.