Nieskończone możliwości dziwacznych przyjaźni

Dziwne przyjaźnie, zbudowane na wspólnym poczuciu przynależności i opieki, mogą być transformacyjne. Moje dziwaczne przyjaźnie nie tylko oferowały mi solidarność i wsparcie, ale były to także przestrzeń, w której moglibyśmy wspólnie kwestionować i oduczyć heteronormatywne wzorce, które nieumyślnie zinternalizowaliśmy. Były to moje najwcześniejsze (i wciąż najbardziej zabawne) seminaria płci i seksualności, miejsce do odkrywania tego, kim jesteśmy i możemy być, i razem wyobrażają sobie futures queer futures.

Żeby być jasnym, kiedy mówię o dziwnych przyjaźniach, nie mam tylko na myśli przyjaźni między ludźmi zidentyfikowanymi przez queer-choć jest to duża część. Dla mnie queer przyjaźni to zasadniczo na temat powiązań i intymności, które odmawiają zgodności z normatywnymi pomysłami na to, jak powinny wyglądać relacje. Uczeni teorii queer często argumentowali, że dziwność niekoniecznie ogranicza się do seksualności lub orientacji seksualnej. Inni wskazali nieodłączny opór tego terminu wobec ścisłych definicji, woląc myśleć o tym jako „strefie możliwości.„Na ten sposób myślenia jedyną etykietą, którą można przypisać do słowa queer, jest postawa anty-labelowa. To pozostawia nasze interpretacje dziwnych przyjaźni i relacji otwarte na nieskończone możliwości.

Z drugiej strony popkultura wyobrażała sobie tylko dziwność w tych i dwójkach: nadchodzące opowieści o jednostce i romanse, które dotyczą osiągnięcia sprzętu. Paradoksalnie brak opowieści o dziwnych przyjaźni w narracjach popkultury oznacza, że ​​nie ma konwencjonalnego zrozumienia ani wcześniej określonych skryptów, które mogą dyktować, jak mogą wyglądać takie przyjaźnie. Mogą być równie elastyczne i dynamiczne, jak chcielibyśmy. Mogą podnieść normy konwencjonalnych przyjaźni lub całkowicie je pozbyć. I mogą popełnić ścisłą segregację relacji romantycznych, seksualnych i platońskich, jeśli właśnie tam potrzebujemy naszych dziwnych przyjaźni.

Chociaż nie ma scenariuszy, przypadki takich intymności, które definicja nie są trudne do znalezienia. Historycznie, queer ludzie wyrażali i ćwiczyli szersze spektrum relacji niż ludzie z heteroseksualizacji cisgenderów. W XIX wieku wyrażenie „małżeństwa Bostonu” zostało użyte do opisania dwóch kobiet, które dzieliły życie i żyły razem. Być może były to relacje seksualne między tymi, którzy nie mogli publicznie żyć swoim dziwnym życiem. Ale często były to intymne nie -seksualne przyjaźnie.

W Dziwne dziewczyny i miłośnicy Zmierzchu, historyk Lilian Faderman kronika powstania i upadku tego, co nazywa „romantycznymi przyjaźniami.„Autor i twórca wyboru mózgu Maria Popova opisuje te przyjaźnie jako„ ten dziwny, cudowny i często niechlujny Neverland między nimi i nieunikniona dyskobulacja naszych starannie zorganizowanych struktur relacji, które mają miejsce, gdy zbiegają się romantyczna miłość i przyjaźń.„Według Fadermana, śmierć romantycznych przyjaźni, przyszedł na przełom XX wieku, który był„ początkiem długiego okresu ogólnego zamknięcia najbardziej uczuć między kobietami. Cenne intymności, które dorosłe kobiety mogły cieszyć się ze sobą wcześniej w tym samym łóżku, trzymając się za ręce, wymieniając śluby wiecznej miłości, pisząc listy w języku romantycznego, coraz bardziej samoświadome, a następnie rzadkie, „ona rzadko” pisze. Problem z pracą Fadermana polega jednak na rażących wykluczeniach i uprzedzeniach. Ograniczona głównie do białej perspektywy klasy średniej, ignoruje i minimalizuje doświadczenia i twórcze intymność dziwnych kobiet w kolorze i trans.

Te doświadczenia-kiedyś pielęgnując, uzdrawiając i podnoszące na duchu, można znaleźć w oszałamiającej tomie listów, które czarni lesbijscy feministyczni poeci i działacze Audre Lorde i Pat Parker wymieniali w latach 1974–1989. Napisane w czasie, gdy zarówno Parker, jak i Lorde walczyli z rakiem, listy te omawiają intymne szczegóły ich życia i noszą ślady ich „Przyjaźń, towarzysza, miłości, powołania, choroby i przezwyciężania.„Są przesiąknięci intymnością intelektualną i polityczną, a także w krzywym humorze i wspólnej wrażliwości. „Oboje jesteśmy bardzo wrażliwymi kobietami, Pat” - napisał Lorde do Parkera w jednym z takich listu. „Fakt, że wykorzystaliśmy nasze luki, aby stworzyć nasze największe mocne strony, czyni nas potężnymi kobietami, a nie niepowodzeniami. Kocham cię. A jeśli kiedykolwiek próbowałeś / dotrzeć do mnie / i nie słyszałem cię / te słowa są na miejscu / martwego powietrza / wciąż / między nami."

Być może z powodu głębokości ich intymności nie można umieścić tych listów i przyjaźń między tymi dwoma niezwykłymi kobietami w kategorii. „Zawsze cię kochałem, Pat i chciałem dla ciebie tych rzeczy, których chciałeś dla siebie głęboko”, napisał Lorde do Parkera w 1985 roku. Rok później Parker odpowiedział: „Twoje uszy musiały płonąć miłość, bo zdecydowanie byłeś na moim mózgu."

Niedawno wykorzystano różne terminy, takie jak Queerplatonic, Polomantic i Squish, aby oznaczyć relacje, które zginają normatywne „zasady opowiadania romantycznych relacji z relacji nie-romantycznych.Na przykład „Korzystanie z„ Queer ”w Queerplatonic nie dotyczy seksualności, ale o kolejce naszych pomysłów na to, jak mogą wyglądać relacje. Problem z takimi terminami-jak są one przydatne, wprowadzając nas w nowe sposoby bycia-jest ich utrwaleniem definicji i wprowadzania relacji w kategorie. Ale są mile widzianą relacją do kulturowego i prawnego uprzywilejowania heteroseksualnego małżeństwa, które produkuje monogamiczne relacje romantyczne jako jedyna uzasadniona forma ludzkiego związku.

Włączenie queerów do instytucji małżeństwa w niektórych krajach-nawet jest to znaczące i ciężko zdobyte zwycięstwo prawne-tylko umocniło „oczekiwanie, że monogamiczny związek romantyczny jest planetą, wokół której powinny orbitować wszystkie inne relacje” Rhaina Cohen napisała dla Atlantycki. Jednak niekoniecznie jest to trajektoria życiowa pożądana lub dostępna dla wszystkich dziwnych ludzi. Nawet w krajach, w których małżeństwa osób tej samej płci zostały zalegalizowane, biedni i dziwni ludzie w kolorze klasy mogą znaleźć się z jego fałdu. Dla ludzi, którzy różnie identyfikują się jako poliamorysty, bezpłciowe, aromantyczne lub preferują „singledom jako domyślne”, wąskie granice małżeństwa ograniczają możliwości tworzenia innych rodzajów połączeń.

Te sprzeczności doprowadziły do ​​dziwnej samotności, która jest zarówno indywidualna, jak i strukturalna. „[Duża przyjaźń towarzyska i więź jeden do jednego, nadal ma tendencję do obracania się wokół robienia stereotypowo męskich/żeńskich rzeczy, które wykluczają wielu dziwnych ludzi”, pisze dr Meg-John Barker, autor Seksualność: przewodnik graficzny. Rozmowy dotyczące randek i związków często wykluczają niektórych dziwnych ludzi, ponieważ te pojęcia nie mają zastosowania do nich w taki sam sposób, jak dla ludzi Cishet, albo dlatego, że wzorce takich intymności są bardzo różne dla queer. W takich sytuacjach to dziwna osoba musi wykonywać pracę nad wyjaśnieniem, dlaczego to nie dotyczy ich lub zabawy, nawet jeśli nie czują się komfortowo. dr. Barker używa pojęcia „lustrzanego”, aby wyjaśnić znaczenie dziwnych przyjaźni. „[Ja] jest ważne, aby poczuć, że przyjaciele dokładnie czytają twoją płeć, otrzymują relacje i sposób, w jaki działają, i widzą poza stereotypami dziwności. Ważne jest, aby nie zawsze zadają ignoranckie, natrętne, robią żarty lub używają niedokładnego języka. W kulturze, która zakłada heteroseksualizm i cisgenderness, chyba że osoba „wyjdzie”, jak inaczej, queer przyjaźni może umożliwić queer ludzi łatwiej oddychać i mieć poczucie bycia sobą ”, pisze dr Dr. Szczekacz.

Dla dziwacznych ludzi, którzy są wykluczeni lub zdystansowani od swoich rodzin urodzenia, queer przyjaźnie oferują również ścieżkę do „wybranej rodziny.„Nawet dla tych z nas, którzy przyjęli rodziców i/lub wspierających prostych przyjaciół, queer przyjaźni oferują możliwość utworzenia rodzaju rodziny, która odchodzi od modeli heteronormatywnych. W ten sposób utworzone więzi, oparte na wspólnej kulturze i tożsamości oraz zakorzenione w opiece i intymności, mogą być głęboko potwierdzające życie, gdy poruszamy się po okresie wchodzenia w naszą dziwaczną ja lub poruszając się przez życie jako dziwni ludzie w tym, co może być głęboko wrogo nastawieni świat.

Seria warsztatów, w których uczestniczyłem na temat płci i queerowej seksualności ułatwionej przez Sappho dla równości, jednego z niewielu fora aktywistów queer w Indiach, oferowała moje najwcześniejsze doświadczenie w społeczności queer. Kraj był w trakcie przedłużającej się walki o złomowanie prawa z czasów kolonialnych, które kryminalizowała seksualność osób tej samej płci; Wreszcie zostało wyrzucone przez sądownictwo pod koniec 2018 roku. Często zmagałem się z czuciem niewidocznym jako osobą dziwną. Więc kiedy D, który poprowadził szafirowe warsztaty i identyfikuje się jako nie-binarne, powitał mnie w tej motley Crew, poczułem rodzaj afirmacji, jakiej rzadko doświadczyłem wcześniej. Więź, którą z nimi dzielę, jest zakorzeniona w pierwszej chwili uznania bycia przez nieznajomego tak, jak zawsze tęskniłem. Dzięki D opracowałem wspólne zrozumienie, którego nie miałem w tym czasie z wieloma innymi przyjaciółmi. W rzeczywistości to doświadczenie dało mi narzędzia do prowadzenia szczerych i uczciwych rozmów z moimi prostymi przyjaciółmi na temat poruszania się po świecie jako osoba dziwna. I właśnie to jest rodzaj intymności, jaką kojarzę z dziwnymi przyjaźniami, które często pochodzą ze wspólnych zmagań, ale tworzą miejsce na różnice, które pozwalają doskonałym (lub prawie) obcych zaufać sobie nawzajem, aby wyrazić ich traumę, obawy, nadzieje i nadzieje i radości. Z tych wszystkich powodów liczę moje queer przyjaźnie, nie tylko z queerami, ale także wszystkich, którzy pozostają zainwestowani w queerowe sojuszniki, wśród moich najcenniejszych powiązań.

Zarejestruj się w Well+Good Talk: Love Out Loud, świętując dumę, gdy walka o równość trwa, 23 czerwca 2021.