Po tym, jak mój tata prawie umarł, stałem się chwyta

Lato po jego krwotoku podpajęczynówkowym, mój tata i ja poszliśmy razem na balon na gorące powietrze. Muszę spędzić cały dzień z nim, rzadkość. Ale zamiast być obecnym w tej chwili i w pełni cieszę się, tył mojego umysłu był zajęty mrocznymi myślami: Lepiej ciesz się tym. To może być ostatni dzień, który spędzasz razem.

Spectre nie tylko nie prześladowało myśli o zdrowiu mojego taty. Po prostu spotkanie z mamą na Lattes wystarczyło, aby moje oczy były podchodane. Czy to będzie ostatni raz? Nie mogłem się nie zastanawiać. Nawet zabawa z moim kotem stała się ponura i nie mogłem nie pomyśleć o tym, jak smutna będę, kiedy kiedyś umiera---wciąż jest kotkiem.

Czasami to poczucie przeczytania na mnie wkradło się, nieoczekiwane. W październiku wysłałem SMS -a o grupie mojej rodziny o lokalnym kłusie 10 000 indyków w Święto Dziękczynienia, mówiąc, że wszyscy to razem prowadzimy. "Jestem w!„Mój tata wysyłał SMS -a kilka sekund później. Natychmiast moje serce zaczęło walić. Co ja sobie myślałem? Mimo że jego lekarz dał mu kciuki w górę, aby znów ćwiczyć, to było sześć mil I nie mogłem nie myśleć o tej fatalnej jazdy Peloton siedem miesięcy temu.

Ten strach przed śmiercią, nieznanego, był okaleczający. Słoneczne chwile wypełniają się cieniem, uniemożliwiając mi cieszenie się nawet najczystszym prezentem. I wiesz co? To jest wyczerpujące. Jestem tak zmęczony bałem się. Dlatego, gdy wchodzimy w nową dekadę, moim celem jest pozostawienie tego uczucia.

Pogodzenie się z nieuchronnością śmierci

Aby uzyskać wskazówki, zadzwoniłem do psychiatry Anna Yusim, MD, autorka Spełniony, kto najpierw mnie zapewnił, że to, czego doświadczałem, było dość powszechne. „Strach przed nieznanym, szczególnie związanym ze śmiercią, jest tak głębokim, specyficznym strachem i jest to coś, z czym ludzie zmagali się od początku”, mówi mi, zanim zasugeruję, że przeczytam książkę na ten temat zatytułowany Wpatrując się w słońce.

„Czy jest coś, co mogę zrobić, gdy te przerażające myśli zaczynają się wkradać, uniemożliwiając mi cieszenie się chwilą?„Pytam Dr. Yusim, desperacko poszukiwania namacalnej rady. „Oczywiście”, mówi mi. „Kiedy pojawiają się te myśli, powinieneś uznać, obserwować i zaakceptować-nie próbuj ich odepchnąć. Jeśli opierasz się myśli, często wrócą jeszcze silniej."

dr. Yusim mówi mi, że nauka akceptowania strachu jest główną częścią pracy. „Kiedy się pojawi, pomyśl o sobie:„ Mam tę myśl i to jest w porządku. Można mieć ten strach; To normalna część życia.„Ale potem zwróć uwagę na chwilę zamiast karmić te myśli więcej energii” - mówi.

To brzmiało bardzo podobnie do uważności 101; Jednym z podstawowych zasad medytacji jest na przykład obserwowanie twoich bezpańskich myśli bez osądu. Wspólną metaforą używaną podczas nauczania medytacji, którą słyszałem wcześniej, jest postrzeganie każdego z twoich myśli jako samochodu jazdy przez ciebie. Możesz oglądać samochody, a może nawet machać do nich, ale nie musisz wchodzić do każdego samochodu. Szczerze mówiąc, pomysł był dla mnie trochę oczywisty. Ale teraz, kiedy zobaczyłem, jak może służyć konkretnego celu, wydawało się to mentalny ratownik, tutaj, aby podnieść mnie w momentach zatonięcia paniki.

dr. Yusim potwierdził, że praktyka przyjmowania nieprzyjemnych myśli i ponownego skupienia teraźniejszości był centralna część uważności, a ona obiecała, że ​​jest to coś, co robi się łatwiejsze. Zachęciła mnie również do wypróbowania kolejnego rytuału, który często głosi w świecie odnowy biologicznej: praktykując wdzięczność. „Te myśli, które masz, gdzie mówisz, że czujesz się zbyt szczęśliwy i to tylko kwestia czasu, zanim coś złego się wydarzy, to wersja winy Survivor”, dr Dr. Yusim mówi. „Ilekroć topimy się we własnych obawach, drugą stroną tego jest wdzięczność. Faktem jest, że ty Czy Na szczęście twój tata był w porządku i możesz być za to wdzięczny. Ale to nie znaczy, że trzeba zabrać twoją wdzięczność."

Akceptując strach i naukę życia w tej chwili

Święto Dziękczynienia wydawało się dość aktualnym dniem, aby spróbować ćwiczyć wdzięczność-poza tym mój tata odmówił wycofania się z kłusa z indyka. Dzień przed wyścigiem wszyscy w rodzinie powiedzieli mojemu tacie, żeby tego nie robił, ale zadzwonił do mnie i powiedział, że wciąż jest w środku. „Chcę prowadzić ten wyścig, ponieważ nie chcę żyć w strachu”, powiedział mi. To sprawiło, że dwoje z nas.

„Dopóki nie robisz tego, aby zrobić punkt i obiecaj, że się nie naciskał”, powiedziałem mu, zastanawiając się, gdy martwiąc się o zdrowie moich rodziców, zaczęło stać się czymś, co zajęło moje przebudzenie myśli.

Rankiem wyścigu byliśmy gotowi. „Tato, nie umieraj podczas tego lub cała rodzina Naprawdę Będę na mnie zły - powiedziałem, mój szubieniowy humor rozśmieszył go. W ogóle nie wydawał się zmartwiony. Nie tak, jak ja, na skraju ataku paniki, gdy wyścig zaczął się. Wziąłem głęboki oddech, akceptując strach, jaki odczułem o tym, jak wyścig. Potem przeszedłem w wdzięczność, mówiąc cichą modlitwę, kiedy zaczynałem pierwszą milę; Modlitwa wdzięczności, że mogłem prowadzić ten wyścig z tatą, kiedy tej wiosny leżał w szpitalnym łóżku na OIOM.

Wkrótce modlitwa zaczęła zwężać się do prostego Dziękuję, Dopasowanie rytmu mojego chodu. Dziękuję, przez całą milę drugą, trzy i cztery. To było jak cichy szum w tle, gdy wziąłem kolor złotych liści i drużyny kibicowej na uboczu. Skończyłem wyścig przed tatą, więc zobaczyłem, jak przekroczył linię mety, podnosząc obie ręce w powietrzu, tak jak on, uniwersalny język migowy „zrobiłem to!„Odetchnąłem z ulgą, wydychając kolejne podziękowania.

I kiedy to zrobiłem, miałem wizję Nowego Roku, nowego perspektywy, w którym strach nie zniknął całkowicie, ale stracił nade mną swoją władzę. Te przerażające myśli mogą nigdy nie w pełni ustępować, wiem to teraz. Ale wiem też, że mogę do nich pomachać, gdy miną, ponieważ jazda te konkretne pojazdy myślowe mnie zabierze do miejsca, w którym nie muszę iść.

Oto jak wiedzieć, czy praktyka wdzięczności jest dla ciebie odpowiednia. Ponadto, dlaczego pozytywność śmierci jest ważnym filarem dla dobrego życia.